چو برف آید از آسمان پر ستاره

گویی رنگ سرابی می‌زند خدایش بر این خانه

گرچه منزل پیراسته شده از هر لکه‌ای

درد مندان رند گشته خوشحال زیر ویرانه‌ای

سوز سرما می‌زند سیلی بر دلش

صورت آن پیر گشته سرخ در کوچه‌ای

برف بنشسته اینک بر هر کوی و بامی

کوچه ها سفید گشته با جامه این پیرایه‌ای

شوق ژانویه در دل کودکان خورد

لنگه جوراب ها آویزان از هر شومینه‌ای

درخت کاج سبز منزلی نو کرده‌است

با هزاران نور و ریسمان پیوسته ای

گرچه شور سال نو در دل آن دخترک خرد

می‌زند چنگ بر ریسمان جنگ آن لاشه‌ای

غم فقدان پسران و صلیب های ایستاده  در گورستان

می‌دهد نوید گذر سال و زمانه‌ای

اکنون در این روزگاران سرد

کریسمس شده مهمان هرخانه‌ای

یا حق